De 39-jarige wielervedette hing in oktober vorig jaar na meer dan twee decennia zijn racefiets aan de haak. Acht dagen lang droeg hij in de Tour de ŠKODA groene Trui, waarbij hij een geweldig trapvermogen tentoonspreidde. Op zijn hoogtepunt werd hij alleen geëvenaard door Mark Cavendish en zijn landgenoot Marcel Kittel. Nu de 'Gorilla' zich heeft teruggetrokken uit de koers, kijkt hij als een tevreden man terug.
Op de vraag of hij de drukte rond en voor de Tour niet mist en of hij dit jaar eindelijk eens zijn verjaardag (die tijdens de Tour valt) goed kan vieren, glimlacht hij: 'Ik heb lang genoeg alles gelaten. Na al die jaren kan ik eindelijk eens thuis vieren met mijn gezin.'
De suspense rond de groene trui lijkt elk jaar vroeger de kop op te steken. Voor Greipel vormde het winnen van Ronde-etappes altijd de voornaamste ambitie voor het hele seizoen, waar al ver van tevoren naar toegewerkt werd.
'We concentreerden ons op de sprintetappes, in de wetenschap dat het puntensysteem een beetje oneerlijk was, in die zin dat het voor mij onmogelijk was om in de bergetappes evenveel punten te halen als Sagan, want na de helft van de etappe kon je 25 punten halen (bij de tussensprint). Als ik zelf gelost was maakte hij op die manier altijd veel punten goed. Dat heb ik er altijd een beetje jammer aan gevonden.'
Los van het puntensysteem zouden de ploegen van Greipel meestal voltallig voor hem rijden. Ook nu weer bleken de sprinters tijdens de vlakke, eerste etappes van de Tour de beste kansen te hebben op vroege ritwinst en op punten voor het puntenklassement voor de ŠKODA groene Trui.
Vóór elke etappe houden alle ploegen een vergadering waarin ze precies plannen hoe ze voor hun sprinters de beste kansen willen creëren. Net zoals voor Greipel toen, begint de essentiële voorbereiding voor de meeste sprinters nu nog altijd lang daarvoor, soms al weken of maanden van tevoren.
Hij legt uit: 'Als we de mogelijkheid hadden en de etappes in de buurt waren, zochten we altijd het parcours op. Het is altijd beter om het parcours in het echt te zien dan op Google Maps. Vóór de Tour de France was ik al erg gefocust op de sprintstroken, ik zocht ze op Google Maps op en maakte aantekeningen op een vel papier. Die kon ik de dag zelf dan nog eens bestuderen.'
'In het begin van mijn carrière was Google Maps nog niet helemaal ingeburgerd’, zegt hij met een veelzeggend lachje. ‘Dat werkte nog niet zo goed als nu. Je kan niet in het verleden leven, je moet je altijd aanpassen aan wat komt en als je de mogelijkheid hebt om bijvoorbeeld VeloViewer te hebben of Google Maps, dan is dat uiteraard een enorm voordeel. En als je die voordelen niet gebruikt, dan ondervind je daar de nadelen van.
'Je moet een volledig vertrouwen hebben in je sportdirecteur. We waren altijd gefocust op de sprints, dus hadden we altijd iemand die de scenario's perfect voorbereidde. Het ging telkens om een inspanning van de hele ploeg, iedereen had zijn rol: van de sportdirecteur en de sprintcoach tot alle ploegmaten in de wedstrijd.'
Sommige etappes kunnen hectisch zijn. Vooral tijdens de eerste week, als de hiërarchie binnen de Tour nog niet in zijn plooi ligt. De eerste dagen van de Ronde worden meestal ontsierd door valpartijen. En daar kan Greipel helaas maar al te goed van meespreken. Nadat hij in de Tour van 2012 de twee voorgaande etappes naar Rouen en Saint-Quentin had gewonnen, kwam de Duitser in de zesde etappe na 35 km zwaar ten val, waarbij hij zijn schouder ontwrichtte.
Hij herinnert het zich alsof het gisteren gebeurd is: 'Ik viel, knalde weer voluit en slaagde er nog in om als tweede te finishen. Naderhand had ik wel een week revalidatie nodig voor ik opnieuw in het zadel kon.'
Elke renner die in de Tour voor groen gaat, zal net als Greipel afzien. Hopelijk iets minder, uiteraard. Het parcours is meestal niet op maat gemaakt van wie voor dit puntenklassement gaat. Maar wat voor dat type renners een beproeving is, kan resulteren in momenten van intense vreugde. Als we hem vragen naar zijn Tourprestatie waar hij het fierst om is, verwijst hij zonder nadenken naar de editie van 2012. 'Ik ben trots op al mijn Touroverwinningen, ze zijn elk heel bijzonder. En natuurlijk is de Champs-Elysees erg mooi, maar dé overwinning die me echt bijblijft is de etappe die ik won in Cap d'Adge. Het was geen gemakkelijke dag maar ik overleefde de klim en ook alle waaiers. De hele ploeg werkte samen voor deze overwinning, we namen de wedstrijd volledig in handen en maakten het perfect af.
'Onderweg moedigden heel wat wielerfans mij aan omdat ik ondanks mijn ontwrichte schouder niet uit de Tour was gestapt. En ook de hele ploeg stond helemaal achter me om mij door deze aartsmoeilijke periode heen te helpen, dus dit is best een overwinning om trots op te zijn'.
Valpartijen zijn niet de enige hindernis op de weg naar groen. De bergen vormen het grootste obstakel. Alleen al Parijs halen en dus dag na dag binnen de tijdslimiet finishen is een hele prestatie voor wie niet gebouwd is voor het klimwerk. Daarom zijn deze zware dagen net zo belangrijk als de sprintetappes voor al wie de groene ŠKODA-trui ambieert.
'Zeker, als je sprinters ziet afzien en je ziet kans om ze buiten de tijd te rijden, dan ga je natuurlijk voluit en probeer je ze te lossen. Binnen de tijd binnenkomen is een wedstrijd binnen de wedstrijd in de Tour. Het is dus elke dag afzien tot aan de finish.
Als renner rijd je jarenlang elke dag op de fiets, dus dit is iets dat we gewoon zijn. Je mentale sterkte kan dan het verschil maken. Om mezelf te overtuigen kon ik mezelf heel goed iets wijsmaken. In de trant van 'Ach, het is niet zo erg. Als ik afzie, dan zien de anderen nog meer af' en dat soort dingen. Je grootste vijand of concurrent is immers je innerlijke zelf. Elke dag vecht je eigenlijk tegen jezelf.'
Tot slot wil hij dit nog kwijt over de strijd voor de ŠKODA groene Trui: 'Het dragen van die trui is iets bijzonders. Je voert er elke dag een lastige strijd voor... In mijn geval zeker, met het lichaam dat ik van moeder natuur kreeg.'
